بچه های آتش

استفاده در موقعیت های "پیش فلش اور"

فلش اور بشدت خطرناک بوده و سالانه جان عده زیادی از آتش نشانان را در معرض خطر قرار می دهد. مقالات و برنامه های آموزش بسیاری برای درک وضعیت فلش اور و راه فرار ایمن از آن تولید شده تا به آتش نشانان کمک کنند. در موقعیت فلش اور؛ شرایط آتش بسرعت از حالت آتش داغ به آتش گریزناپذیر تغییر می کند...

این مقاله را از اینجا دانلود کنید

ارسال به کلوپ

ایجاد پتروشیمی دشتستان از جمله اهداف و برنامه هایی است که سالیان متمادی از زبان مسئولین محلی و استانی شنیده شده است؛ خواسته ای که شاید بیش از آنکه مراحل علمی و تحقیقاتی را پشتوانه تحقق خود داشته باشد مسائل و اهداف سیاسی را یدک می کشد. تصمیمات سیاسی و بدون پشتوانه برای ایجاد و توسعه صنایع، هزینه های فرهنگی و زیست محیطی بسیاری را برای جامعه در پی خواهد داشت، تغییر و تحولاتی که موجب دگرگونی های بعضا غیر قابل برگشتی در اکوسیستم و زیست بوم مناطق تحت نفوذ خود خواهد شد و تبعات آن سالیان بعد رخ نمایی خواهد کرد، نمونه بارز این تغییرات را در استان اصفهان و اثرات صنایع ذوب آهن و پالایشگاهی بر کاهش آب های زیرزمینی می توان دید. اما اینکه ایجاد پتروشیمی برای شهرستان دشتستان چه منافع و معایبی را به همراه دارد، موضوعی است که در این نوشتار به آن پرداخته خواهد شد:

مزایا

1. ایجاد اشتغال

بطور قطع از جمله مزایای اولیه و پررنگ ایجاد صنایع بزرگ در هر منطقه ای اشتغال زایی مستقیم و غیر مستقیمی است که به همراه خواهد داشت. آمار ایجاد اشتغال مستقیم پتروشیمی دشتستان بین 400 تا 800 نفر بسته به اندازه و بزرگی پتروشیمی و بین 2000 تا 4000 نفر به صورت غیر مستقیم خواهد بود. نکته حائز اهمیت اینکه در صورت توجه ویژه به بومی گزینی در استخدام نیروها، در خوشبینانه ترین حالت چیزی حدود 40 تا 50 % از این سهم به منطقه دشتستان اختصاص خواهد یافت و بر حسب ضرورت سایر نیروها باید از دیگر مناطق کشور جذب شوند، نیروهای متخصص و یا پیمانکاری که از طریق شرکت و یا پیمانکاریها فراخوانده خواهند شد.

2. ایجاد رونق اقتصادی

حضور یک شرکت صنعتی بزرگ در منطقه که نیروی کار زیاد و گردش مالی بالایی به همراه دارد باعث ایجاد جریان مالی گسترده و بازار خرید و فروش جدیدی می شود که این بازار و گردش مالی جدید منافع زیادی را برای تمامی ساکنین و بازار اقتصادی منطقه به همراه خواهد آورد.

معایب

1. آلودگی شدید زیست محیطی

صنایع شیمیایی، پیشتاز در ایجاد آلودگی زیست محیطی محسوب می شوند، سیستم Flaring(مشعل ها)، پسماندها و نشتی های ناخواسته از موارد قابل توجه و حائز اهمیت در ایجاد آلودگی می باشند. تجربه نشان داده است که صنایع راحت ترین و ارزان ترین راه دفع پسماندها را انتخاب می کنند و مقرون به صرفه ترین راه حل برای پتروشیمی دشتستان نیز با توجه به موقعیت یابی شنیده شده سد رئیس علی دلواری و آبهای پایین دستی برای رها سازی پسماندها خواهد بود. هر چند از سوی شرکت ها ادعاهایی درخصوص تصفیه پسماندها و دوستی با محیط زیست مطرح می شود، اما واقعیت چیز دیگری است. لذا هر گونه آلودگی و پسماند صنعتی که در رودخانه رها شود تا دریا پیش رفته و منطقه زیادی را آلوده می کند، و بدی امر هم این می باشد که تبعات زیست محیطی ایجاد شده بر روی درختان، زمین کشاورزی، آب های زیر زمینی و انسان ها، بعد از چندین سال نمایان خواهد شد.

نکته دیگر اینکه استان بوشهر تقریبا در تمام مناطق بجز دشتستان درگیر آلودگی صنعتی شده است. عسلویه، کنگان و جم که آلودگی های پالایشگاهی و پتروشیمیایی آن بر همگان روشن است؛ شهرستان دیر تا دلوار در انتظار احداث مجتمع های پارس شمالی و سرنوشت عسلویه است؛  بوشهر دست به گریبان نیروگاه هسته ای شده است؛ و شهرستان گناوه و دیلم نیز آلودگی منطقه نفتی امام حسن را دارا بوده و در انتظار ایجاد پتروشیمی گناوه است. در این بین شهرستان دشتستان هم که به لحاظ کشاورزی و فضای سبز در استان شناخته شده می باشد نیز بزودی درگیر آلوده های زیست محیطی و پسماندهای صنعتی خواهد شد!

2. نیاز شدید به آب

صنعت پتروشیمی از جمله صنایعی است که وابستگی شدیدی به آب دارد بخصوص پتروشیمی دشتستان که یکی از محصولات نهایی آن پلی استر می باشد و بستر تولید این محصول نیز آب خواهد بود. (برخی از منابع تولیدات پتروشیمی دشتستان را HDPE یا پلی اتیلن سنگین عنوان کرده اند که باز هم در صرف آب نهایی فرق چندانی نخواهد بود). اما مواردی که در این صنعت نیازمند مصرف آب می باشند:

- خنک کاری تجهیزات(Cooling water)

- تولید بخار(با حجم بسیار بالا)

- آب آتش نشانی

- آب یوتیلیتی (شستشوی تجهیزات و واحد ها)

- آب مصرفی بخش های خدماتی و اداری

- آب های اتلافی(Waste water)

* در صورت تولید برق درون پتروشیمی و عدم استفاده از شبکه برق سراسری مصرف آب چندین برابر معمول خواهد شد.

این حجم آب بصورت روزانه بالغ بر چندصد متر مکعب خواهد شد که اگر در عدد 365 ضرب شود....

لذا به همین دلیل است که برای ایجاد پتروشیمی مکانی در جوار سد و نزدیک به منبع آب دایمی در نظر گرفته شده است. با این اوصاف حجم بالای آب مصرفی در اولین گام به زیان کشاورزان مناطق آبپخش، سعدآباد و شبانکاره خواهد بود. مناطقی که برای روزهای گرم تابستان سهمیه بندی آب نخیلات را دارند حال باید ناظر ایجاد شرکتی باشند که بیشترین سهم خواهی را از این آب خواهد داشت.

3. نگاه اقتصادی

از نقاط قوت اقتصاد کشور چین به تولید صفر تا صدی در یک منطقه نام برده می شود، بدین مفهوم که ماده اولیه یک محصول، صنایع تولیدی، صنایع مکمل و پایانه صادراتی همه در یک منطقه تجمیع شده است، این سیاست هزینه ها را بشدت کاهش داده و تولید را اقتصادی کرده است. با این پیش آگاهی سیاست پراکنده سازی صنایع از منظر اقتصاد ملی برای کشور ما قابل توجیه نبوده و اگر قرار باشد در مقیاس جهانی توانایی رقابت پذیری داشته باشیم باید بر سیاست تجمیع صنایع وابسته تکیه کرده و آن را بکار بندیم، در غیر این صورت باید شاهد افزایش هزینه های تولید و پراکندگی آسیب ها و آلودگی های ایجاد شده در بخش های وسیعی از کشور باشیم.

اما بخشی از هزینه هایی که بر بهای تمام شده محصول خواهد افزود:

- هزینه تهیه و انتقال خوراک

- هزینه قطعات تعمیر و نگهداری

- تامین کالاهای واسط (مثل هزینه بسته بندی)

- نیروی متخصص و پروازی

- حضور پیمانکار و شرکت های خدماتی

- دسترسی به زیرساخت ها(دسترسی به آب، برق، گاز، مخابرات و...)

- و هزینه انتقال به پایانه های صادراتی و ارسال به بازار فروش

4. آسیب های فرهنگی

ضربه شدید فرهنگی و جدایی نیروهای کار از اشتغال بومی و حرکت به سمت کارگری صنعتی، آسیبی است که دامن شهرهای صنعتی و پتروشیمایی نظیر ماهشهر و عسلویه و... را گرفته و تبعات چنین تحولات فرهنگی ای برای شهرستان دشتستان نیز در صورت ورود صنایع پتروشیمی دور از ذهن نخواهد بود.

چند نکته آخر؛

مشکل استان بوشهر کمبود شرکتهای صنعتی و زمینه اشتغال نیست که مشکل عمده عدم توانایی ما و مسئولین در بکار گماردن نیروهای بومی در این صنایع است.

صنایع پتروشیمی طبق برنامه از عسلویه تا دلوار توسعه خواهند یافت؛ شهرستان دشتستان حکم شش های تنفسی استان را دارد لذا حمایت و نگهداری از این فضا برای نفس کشیدن استان لازم و حیاتی است.

به جای پتروشیمی به پتانسیل بومی منطقه یعنی کشاورزی و صنایع بسته بندی و شیلات بیندیشید، قطعا ایجاد اشتغال بالاتری دارد، به فرهنگ بومی آسیب نمیرساند و زیر ساختهای آن(نخلستان خرما، نیروی کار و...) مهیا است. هزینه ایجاد چندین صنعت بسته بندی بزرگ به مراتب کمتر از ایجاد یک واحد پتروشیمی خواهد بود.

در انتها پیشنهاد می گردد: پتروشیمی دشتستان در منطقه انرژی پارس(شمالی و یا جنوبی) احداث گردد کما اینکه پتروشیمی بوشهر و جم نیز در منطقه پارس جنوبی(عسلویه) احداث شده اند. از مزایا این کار دسترسی آسان به محصول، همجواری با پایانه صادراتی، حذف هزینه های گمرگی، پیشگیری از گسترش آلودگی، فراهم بودن زیرساخت های لازم، حفظ نام دشتستان و سهیم شدن در تامین بخشی از نیروی کار شرکت خواهد بود.

عباس صمصامی

دانشجوی کارشناسی ارشد

مهندسی ایمنی صنعتی

ارسال به کلوپ

شبکه تلگرامی آتش نشان به آدرس زیر راه اندازی شد.

برای همراهی با ما به آدرس زیر بروید.

http://telegram.me/firefighter_ir

ارسال به کلوپ

مروری بر وضعیت صنعت گاز:

صنعت گاز در ایران یکی از صنایع راهبردی کشور محسوب می شود. با توجه به نگرانی های بین المللی در ارتباط با آلودگی های محیط زیستی سوخت های فسیلی، گاز طبیعی بعنوان سوخت برتر قرن حاضر شناخته می شود. ایران پس از روسیه بیشترین ذخایر بزرگ گاز طبیعی را دارا می باشد و در حال حاضر پس از روسیه و آمریکا بزرگترین تولید کننده گاز دنیا نیز به شمار می آید. ایران همچنین بر اساس آخرین آمار در رده بیست و سوم دنیا از نظر صادرات گاز می باشد.

قیمت گذاری گاز:

بهای گاز بر خلاف نفت دارای قیمت واحدی نیست. در واقع گاز در چهار بازار مختلف با قیمت و شرایط متفاوت تعیین می شود. قیمت گاز در بازار آمریکا با هنری هاب (hh)، در اروپا ان بی پی (NBP) ، اسپات اروپا و در بازار خاور دور باز نرخ متفاوتی را دارد. گاها تغییر قیمت گاز در این چهار بازار نیز متفاوت است. قیمت گاز در خاور دور نسبت به سال گذشته حدود 50 درصد افت کرده، در حالی که در هنری هاب ١٦ تا ١٧ درصد افت داشته است.

ارسال به کلوپ

اختلافات هسته ای و به دنبال آن تحریم های ایجاد شده بحرانهایی برای کشور ما در پی داشت، بحرانهایی از قبیل تحریم نفتی، تحریم بانکی و سپس در سال 93 کاهش قیمت جهانی نفت از 100 دلار به محدوده 50 دلار.

اما اخیرا زمزمه توافق هسته ای به گوش می رسد. سوای از اهمیت سیاسی موضوع برای ایران، تحولات پیش رو و شرایط جدید نقشی بسیار تعیین کننده برای اقتصاد کشور به همراه خواهد داشت که لزوم توجه ویژه به این امر را دو چندان می کند، تغییراتی که اگر مورد توجه واقع نشود قطعا می تواند از راه دوستی و محبت ضربه ای سنگین را بر پیکر نحیف و متزلزل اقتصاد ایران وارد نماید.

توافق هسته به طور قطع از لحاظ سیاسی گشایش هایی را به همراه خواهد داشت، اما از بعد اقتصادی می تواند خطرات و تکانه های جدیدی را ایجاد نماید، در اولین نگاه و اولین گام بعد از توافق، جو روانی مثبت حاکم بر جامعه باعث کاهش شدید بهای ارز و به عبارتی افزایش ارزش پول ملی می شود. این افزایش ارزش به منزله رشد قدرت خرید کالاهای خارجی خواهد بود. حال در جامعه مارک گرا و بازار کالای خارجی پسند ایران باید شاهد رونق بیش از پیش کالاهای خارجی هم بود. هر چند این رونق در آغاز رفاه اولیه ای را برای شهروند ایرانی بخصوص قشر کارمند و حقوق بگیر در پی خواهد داشت، اما نباید فراموش کرد که همین رونق فروش کالای خارجی، در دراز مدت به منزله افت فروش کالای ایرانی و کسادی صنایع داخل، ناشی از افول بازار فروش خواهد بود که در نهایت به ضربه ای جدید برای صنایع قلمداد شده و بازخورد خود را با رکود بازار کار نشان خواهد داد.

اما از بعد دیگر افرایش ارزش پول ملی به منزله افزایش بهای تمام شده کالای تولید داخل جهت عرضه برای صادرات است و این امر نیز خود بر کالای تولید داخل اثری مخرب خواهد داشت، اما این مورد برای صنایعی که واردات محور بوده و یا مواد اولیه و تجهیزات تولیدی را از خارج تامین می کند تاثیری معکوس خواهد داشت.

موضوع دیگر نگاه به کاهش و افزایش درآمد های دولت خواهد بود:

با توافق هسته ای در بعد جهانی شاهد کاهش تنشهای بین المللی و در پی آن کاهش بهای نفت خواهیم بود، کاهش قیمت نفت کاهش درآمدهای دولت را درپی داشته که در نهایت به کسری بودجه منجر می شد. در این خصوص نیز دولت مجبور به اتخاذ تصمیماتی جهت تامین بودجه خواهد بود که هر تصمیم می تواند اثری متفاوتی را در پی داشته باشد. از جمله راه کارها برای تامین بودجه افزایش میزان فروش نفت است که جهت تحقق نیازمند تولید بالاتر خواهد بود؛ لذا اگر هم در کوتاه مدت به سختی حاصل شود باز چند ماه زمان برای وصول وجه ناشی از فروش نیاز است، ضمن اینکه از نگاه بالاتر افزایش فروش نفت به منزله خام فروشی بیشتر و وابستگی بیشتر به درآمدهای نفتی خواهد بود.

راهکار دیگر شاید افزایش تعرفه واردات باشد. راهکاری که با توجه به افزایش ارزش ریال و ارتقا برابری نرخ پول ملی با ارز، منطقی بوده و زودتر به ثمر می نشیند، اما از بعد دیگر مرزهای وسیع و عدم کنترل کافی بر مرزها مشکلات ناشی از افزایش قاچاق کالا را در پی خواهد داشت.

ارسال به کلوپ

در پی بروز اختلاف تعیین مرز بین دو شهر آبپخش و سعدآباد و انتشار شب نامه، صدور قطعنامه و ابراز موضع عمومی مردم و بزرگان شهر بر آن شدم تا موضوع را در دو سناریو پیش خوانی کنم؛ هر چند هر دو نگاه از پشت عینک سیاه و سفید، یکی کاملا بدبینانه و دیگری خوش بینانه است، لیکن در صورت تحقق خسارت یا منفعت سرشاری را برای مردم محقق خواهند کرد:

سناریو اول:

تابلوی شهر سعدآباد تغییر می کند، این تغییر کافی است تا دوباره آتش اختلاف و تعصب سر باز کرده و فوران احساسات حال و روز بد هر دو شهر را بدتر کند، حرفهای در گوشی شروع می شود رگ غیرت خاک و خاک پرستی گل می کند، قطعنامه صادر می کنیم، شب نامه صادر می کنند، اعتراض می کنیم و اعتصاب می کنند، راه بسته می شود، غائله بالا می گیرد، راه می بندیم، نهر دولت(آب پخش) که از سد شبانکاره سرازیر می شود را در کانال دولت می بندند، راه عبور و مرور شهر سعدآباد را می بندیم، شهری با چندین هزار نفر جمعیت در بن بست قرار می گیرد و چندین روز عبور و مرور مردم مختل می شود، خون ها به جوش می آید، تابلو به رگبار بسته می شود، کتک و کتک کاری، بالا می گیرد، مردم دیگر با ترس به سراغ اقوام میروند، ادارات سعدآباد بر روی اهالی شهر بی اداره ما بسته می شود، مسیر عبور شیراز به گناوه و خوزستان طولانی تر می شود، ماشین ها بنزین بیشتر و زمان بیشتری باید صرف کنند، نخل ها از بی آبی پژمرده شده اند، ثمر نخیلات آبپخش کم شده است، دیگر همسایه در محور مواصلاتی حضور ندارد، سعدآباد در بن بست عبور و مرور، و رفت و آمد قرار گرفته است، کار به مقامات بالا کشیده و مسئله سیاسی و امنیتی شده است، بحث فرمانداری منتفی است و مردم هر دو شهر آبپخش و سعدآباد به بی فرهنگی و تعصبات مسخره متهم می شوند، شهر ثالثی(همسایه شمالی) بیشترین بهره را از این اختلاف می برد و بیشترین ضرر نصیب مردم شده است. مسئولین با وضع دستورات و دخالتهایی در صدد بهتر کردن روابط هستند... بازی باخت باخت است.

سناریو دوم:

تابلوی شهر سعدآباد تغییر می کند، این تغییر کافی است تا دوباره آتش اختلاف و تعصبات سر باز کرده و فوران احساسات حال و روز بد شهرها را بدتر کند، حرفهای در گوشی شروع می شود قبل از اینکه رگ غیرت خاک و خاک پرستی گل کند، شورا و ائمه جمعه هر دو شهر با هم قرار می گذارند نشستی داشته باشند، برنامه می ریزند و به توافقاتی دست می یابند:

1. راه مواصلاتی بین دو شهر بزرگراه می شود! دیگر خبری از تصادف نیست!

2. مرزها به صورت توافقی مشخص می شود! و جنگ و دعوایی وجود ندارد! شهرها به هم متصل شده و جمعیت شهری توسعه می یابد!

3. بین دو شهر مکانی برای ایجاد بازار روز مشخص می شود و دست فروشها به آنجا منتقل می شوند. سود حاصله بین شهرداری ها تقسیم میشود. مردم برای خرید جایگاهی مشخص پیدا می کنند و ناوگان تاکسیرانی شکل می گیرد، اطراف بازار پاساژها قد علم می کنند.

4. توافق می شود هر دو دادگاه حقوقی کوچک شهرها به محدوده مشترک منتقل شده تجمیع شده و یکی حقوقی و دیگری جزایی شود!

5. جمعیت دو شهر ایجاب می کند که درمانگاه های شهری تبدیل به بیمارستان شده و محلی در محدوده مشترک برای ساخت بیمارستان در نظر گرفته می شود!

6. به علت جمعیت زیاد دو شهر آب پخش و سعدآباد دیگر بحث واگذاری فرمانداری به شهر ثالث منتفی است.

7. امکانات زیادی از قبل اتصال دو شهر عاید مردم شده و رفاه نسبی ایجاد می شود.

بازی برد برد تمام می شود.

عباس صمصامی

تصاویر مرتبط

تجمع مردم سعدآباد

ارسال به کلوپ